8
ﺩﺭاﺯ ﻛﺸﻴﺪﻩ اﻡ ﺭﻭی ﺗﺨﺘﻢ. ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻛﻪ ﻗﻮﺗﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﺸﺖ, ﻧﻪ ﺻﺒﺢ ﭼﻘﺪﺭ ﻛﻤﺘﺮ ﺷﺪﻩ. و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﺷﺒﻪ اﺗﺎﻕ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ و ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻠﻪ ﺻﺒﺤﻲ ﺭﻓﺖ. ﺳﻌﻲ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﺶ ﺭا ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﺳﻜﻮﺕ ﻣﻴﻜﺮﺩ. ﻭﻟﻲ ﻣﻦ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ اﻳﻦ ﺳﻜﻮﺕ ﺣﺮﺹ ﺩاﺭﺵ ﺭا و...
ﺷﺪﻩ ﮔﺎﻫﻲ ﭼﻴﺰﻱ ﺭا ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ اﻣﺎ ﺧﻮﺩﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﺑﺎ ﺑﺪﺟﻨﺴﻲ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺩﻫﻴﺪ? ﺣﺎﻻ ﻳﺎ ﺑﺮاﻱ اﻳﻨﻜﻪ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺷﻜﻞ ﺑﺎﺯﻱ اﺵ ﺭا ﻋﻮﺽ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺨﻮاﻫﻴﺪ ﭼﻴﺰﻱ ﺭا ﺑﻪ اﻭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻳﺎ ﻳﺎﺩ ﺑﺪﻫﻴﺪ?!
ﮔﺎﻫﻲ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﮔﺎﻫﻲ اﺯ ﺷﺮاﻳﻂﻲ ﻛﻪ ﺩاﺭﻧﺪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ و ﺑﺪﻭﻥ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺎ ﺭاﻩ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻫﻢ ﺣﻠﺶ ﻛﺮﺩ ﺳﻌﻲ ﺩﺭ اﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﻴﺮﻱ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ! ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺲ ﺭا ﺩاﺭﻡ. ﺁﻥ ﺳﻜﻮﺕ ﭘﺮ اﺯ ﺑﻐﻀﺶ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺭا ﺑﺎ اﻣﺮﻭﺯ ﺗﻼﻓﻲ ﻛﺮﺩ, و ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ. اﻣﺎ ... ﻛﺮﺩ!
ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺁﻗﺎﻱ ح : ﻫﻴﭽﻜﺲ اﺯ ﺳﻜﻮﺕ ﺷﻤﺎ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻪ.
و ﺑﺎﺯ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ اﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮﺩ اﺷﺨﺎﺹ ﻧﻴﺴﺖ. ﺗﻘﺼﻴﺮ اﺗﻔﺎﻗﺎﺕ و ﺩﻳﮕﺮاﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﺩﻡ ﺭا ﺩﺭ ﺷﺮاﻳﻄ و ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻴﮕﺬاﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻱ اﺯ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺗﺶ ﺭا ﻧﻤﻴﺪاﻧﻨﺪ و ﻫﺮ ﭼﻴﺰﻱ و ﻫﺮﻛﺎﺭﻱ ﺭا ﺣﻖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭﻱ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺳﻨﺠﻴﺪ و ﻓﻬﻤﻴﺪ!
و اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ ﭼﺮاﻍ ﺧﻮاﺑﻢ ﺭا ﺑﺮاﻱ ﺁﺳﺎﻳﺶ تو ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻴﻜﻨﻢ و اﺯ اﺗﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاﺑﻲ و ﺗﻮ اﺯ ﺳﺎﻋﺖ 7 ﺻﺒﺢ ﭼﺮاﻍ ﻛﻞ اﺗﺎﻕ ﺭا ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﻜﻨﻲ و ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮﺩﻥ ﻭﺳﺎﻳﻠﺖ ﻣﻴﺸﻮﻱ.
ﻫﻪ... ﺑﻨﻆﺮﻡ ﺣﻜﻢ ﺧﻮﺑﻮ ﻗﺎﻧﻊ ﻛﻨﻨﺪﻩ اﻱ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ و ﺧﻨﺪﻩ اﻡ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ اﺯش!!
