16

1.ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻡ ﺭﻭﻱ ﻧﻴﻤﻜﺖ ﺣﻴﺎﻁ ﺩاﻧﺸﮕﺎﻩ. ﮔﺮﺳﻨﻪ اﻡ. ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺴﺎﺏ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺭﺩﻭ ﺧﻮﺭاﻛﻢ ﺭا ﻣﻴﻜﻨﻢ. ﺗﺼﻤﻴﻤﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ اﺯ ﺗﻮﻱ ﻛﻼﺱ ﻛﻪ اﻣﻠﺖ ﺑﺨﻮﺭﻡ. اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻡ ﺭﻭﻱ ﻧﻴﻤﻜﺖ ﺣﻴﺎﻁ و ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ. ﻫﻢ ﺑﻪ اﻣﻠﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻨﻛﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺭﺩﻭ ﺧﻮﺭاﻛﻢ ﺑﻬﻢ ﺭﻳﺨﺘﻪ, ﺧﻴﻠﻲ ﻭﻗﺖ اﺳﺖ ﻛﺘﺎﺏ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ اﻡ, ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺳﻢ و... ﻓﻜﺮ ﻫﺎﻱ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻲ.

2. ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺩاﻳﺮﻩ ﻟﻐﺎﺗﻢ ﺗﻪ ﻛﺸﻴﺪﻩ, ﺩﻟﻢ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ. ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻴﻠﻲ ﻭﻗﺖ اﺳﺖ ﻟﻐﺖ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﻧﺪاﺭﻡ. ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺷﻴﺴﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮﺩﻥ و ﺩاﻧﺴﺘﻦ و ﺧﻮاﻧﺪﻥ ﻟﻐﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ. ﻭاﺻﻠﻦ ﺧﻮاﻧﺪﻥ ﻟﻐﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻫﺮﻛﺴﻲ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺟﻤﻠﻪ. ﺧﻮاﻧﺪﻥ ﺗﻨﻬﺎ و ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻫﻤﺎن ﻛﻪ ﻫﻴﺖ. و ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﭼﻘﺪﺭ اﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩاﺭﻡ اﻳﻦ ﭘﺸﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺭا و ﭼﻘﺪﺭ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ اﻡ ﻳﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻡ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻢ.

و ﺑﺎﺯ ﺧﻮاﻧﺪﻥ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﻟﺬﺕ اﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ. 

3. ﻳﺎﺩ ﺗﺼﻮﻳﺮﻱ ﻣﻲ اﻓﺘﻢ: ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺭﻭﻱ ﺻﻨﺪﻟﻲ اﻧﺘﻬﺎﻱ ﮔﻮﺷﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺩﻳﻮاﺭ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ ﻳﻚ ﻣﺴﺘﻂﻴﻞ ﺑﺎﺭﻳﻚ, ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﻣﻴﺮﻭﻡ. ﺟﻠﻮﻳﺶ ﻣﻲ اﻳﺴﺘﻢ. ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ. ﻣﻜﺚ ﻣﻴﻜﻨﻢ. ﻣﻜﺚ ﻣﻴﻜﻨد. ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻧﻤﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ. ﺳﻜﻮﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ و ﻣﻦ ﺭﻭﻳﻢ ﺭا ﺑﺮﻣﻴﮕﺮﺩاﻧﻢ و ﻣﻴﺮﻭﻡ. ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ اﻣﺎ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮﺩﻡ و ﻣﻴﺮﻭﻡ.