19

ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺟﻠﻮﻱ ﺟﻌﺒﻪ اﺵ. ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺮﺳﻨﺎﻙ ﻧﻴﺴﺖ و ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ و ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﺭا ﺁﺭاﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ اﺯ اﺗﺎﻕ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ. ﻛﻤﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ وﺳﺮﺧﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ و ﭘﺮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭا ﺗﻤﻴﺰ ﻛﻨﻢ. ﻇﺮﻑ ﻫﺎ ﺭا ﺑﺸﻮﺭﻡ. ﻛﻤﻲ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺨﻮاﻧﻢ. و ﺣﻴﻦ ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻥ ﻟﺤﺎﻓﻢ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻆﻪ ﻣﻜﺚ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺩاﺭﻡ ﭼﻜﺎﺭ ﻣﻴﻜﻨﻢ اﺻﻠﻦ?! و ﺑﺎﺯ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ ﻧﺒﻮﺩ. و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻣﺶ و ﺩﻓﻨﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﻮﺕ. و ﺭاﻫﻢ ﺭا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ و ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ. 

ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻡ اﺯ ﺩﺳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺎﺗﻮﺭ ﺩﺷﺖ. ﺑﻠﻪ. ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺯ ﻫﺮﭼﻴﺰﻱ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻧﻴﺎﻳﺶ ﻭاﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ... ﭼﻤﻴﺪاﻧﻢ! ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺭ ﻣﻮ ﺁﺧﺮ?!! ﺑﻠﻪ. ﭼﻨﺪﺗﺎﺭ ﻣﻮ. و ﺩاﺭﻡ ﺑﻌﺪ اﺯ ﻧﻮﺷﺘﻨﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﺭا ﺩﻋﻮا ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻛﻪ: ﺑﻠﻪ. ﺑﻠﻪ. ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺭ ﻣﻮ. ﭼﻪ اﺵ اﺳﺖ اﺻﻠﻦ?! ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺭ ﻣﻮ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ. ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭا ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﺪ. و اﺻﻠﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ?! و ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺯﻧﺪﮔﻲ اﺵ ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ. ﭼﻮﻥ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اﻡ ﻣﻴﻜﻨﺪ.

ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﺁﻥ ﻇﻠﻤﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻦ اﺳﺖ. ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭﻭﻥ من اﺳﺖ و ﭼﻘﺪﺭﺑﻮﺩﻩ اﺯ ﻫﻔﺖ,ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ اﻧﮕﺎﺭ. و ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰﻱ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺣﺎﻻ و ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻛﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ اﻡ, ﻓﺮﻭ ﺑﺮﻭﻡ . و... 

_ﻣﻴﺪاﻧﻲ ﺭﺳﻮﻝ ﺟﺎﻥ? ﻧﻘﻞ ﻛﻠک ﻛﻨﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺩﺭﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻳﮕﺮ. ﺣﺮﻑ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻛﻠﻜﻢ ﻛﻨﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﻛﻪ.... ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. 

پ.ن: اﻭﻟﻲ ﺑﺮاﻱ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﻮﺩ. ﺩﻭﻣﻲ ﺑﺮاﻱ اﻣﺮﻭﺯ. ﺳﻮﻣﻲ ﺑﺮاﻱ ﭼﻤﻴﺪاﻧﻢ...