46

ﺑﺎﺯ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻢ ﺷﺮﻭع ﻛﻨﻢ ﻫﻮﻝ ﻣﻴﺸﻮﻡ. ﻳﺎﺩﻡ ﻣﻴﺮﻭﺩ. ﻳﺎﺩﻡ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻣﻴﺨﻮاﻫﻢ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ. ﻛﻠﻤﻪ ﻫﺎ ﻓﻘﻄ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﻢ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﺭاﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻳﺎ ﺑﺮﮔﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ , اﻧﮕﺎﺭ ﻣﻴﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻲ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺛﺒﺘﺸﺎﻥ ﻛﻨﻢ. ﺩﻟﻢ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ اﻣﺎ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻓﺮﻭﺷﻲ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮﻩ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻢ ﺷﺒﻬﺎ ﺯﻭﺩﺗﺮ اﺯ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﻣﻴﺮﺳﻢ ﺑﺴﺘﻪ و ﺭﻓﺘﻪ اﺳﺖ. 

ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻜﻨﻢ,  ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﭼﻜﺎﺭ, ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ اﺣﺴﺎﺱ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻫﺪ, اﺣﺴﺎﺱ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺜﻠﻦ!! ﺧﻴﻠﻲ ﻭﻗﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻭﻕ ﭼﻴﺰﻱ ﺭا ﻧﻤﻴﻜﻨﻢ و ﻣﻴﺪاﻧﻢ اﺯ ﺗﻨﺒﻠﻲ ﺧﻮﺩﻡ اﺳﺖ!

ﺩﻳﺸﺐ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ اﺯ ﻛﺎﺭ ﺑﻴﻬﻮا ﻳﺎﺩﻡ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﺁﻗﺎﻱ ﻣﻌﻠﻢ ﻳﻚ ﺑﻬﺮ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ : ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺸﺪﻱ! 

ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺣﺮﻓﺶ ﺭا و ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻋﻤﺮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﺣﺮﻓﺶ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﭘﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ!